Bulut dağları

Dökülen bulut ırmaklarından geriye

Ey!

Sadece ölüsü ele geçen

Eriyen elektirik tellerine

Kemikten mumlar asılmıştı

Senin tarafından

Seninle

Kırık boyun

Taşıyamaz

Kurumuş masalları

Ve

Acının sabit kokusu

Henüz açan nergisler üzerinde

Soluyor

Hercai menekşe

Soyunuyor mooor

Dışarıda

Mekanik uğultu

Birikiyor

Yerde

Çukurlarda

Elsiz yalnızlıklar

Sivri gözyaşları

Kırık zamanlar

Birikiyor cansız anılar

Sarakan sokak lambalarının

Dibi kuyu

Sokağa

Ağıt döküyor

Ağaç gölgeleri

Hep aynı yerde olmak

Hep aynı yerde uyanmak

Mezarlık selvileri

Yinelenen ağır hareketleri

Bir dışlığı

Dıştan ölçme kararı

Bizlik bir protesto

Ruhlar

Bedenlerden çok önce

Kaybedildi

Kasımın kabaran sahilinde

Sönüyor yerli yerinde yıldızlar

Kayalığı seven okaliptus!

Devriliyor kırk yıllık kökler

Değişmiyor yeşildereye bakan yamaç

Ah!

Sarı zamansızlık

Esiyooooor

Cılız toprak damlar üzerinde

Molozlar arasında kalan

Eksilen bellek

Acıtmak için

Ne yapsa

Biraz daha sevilmeye yarıyor

Çocukça

Kara fikirler

Yaralanmış birer pencere açıyor

Oğluna yabancı anneler

Kara ufka bakıyor oradan

“geri dönmek , gerekir”

Ama hangi geçmişe

Kalan hangi güne

Yalnızca

Verileni mi tuttun bilincinde

Son!kendine dayatıyor

Belki de tek varlık son!

Öyle ki

Güneşin yönü

Sevginin ne  hissettirdiği

Yaşamın varlığı oldukça belirsizleşiyor

Dalında kurudu umut

Un ufak oldu

Arzunun korkunç dişleri arasında sevgi

Aniden

Bir sesin içine

Yer yer pek çok ses uzuyor

Taş duvara

Çakılan boşluk

Boşluğu katetme imkanı

Aynı anda iki eliyle havayı dövüyor

Zafer edasıyla

Disiplin parçalıyor oyuncakları

İyi düşünce

Ve güzel bedenlerin sahipleri

Sizin olan mutluluk ölü

Güney göğünün dağılan bulutları

Sınırın dikenli teline takılı kaldı

Söylenenlere inan

Çok önceden

Söylenmiş olacaklar