Yorgun bir martısın sen şimdi

Çığlığını kimsenin duymadığı.

Süzülürken laciver sularda,

Çizdin kanatlarını bulutların

Ve pas geçtin tüm balıkçı limanlarını

Takılırım diye,

Köhnenmiş teknelerin ağlarına…

Yine de susturamadın

İçinde sana karşı duran sesleri…

Denedin kimi zaman

Bir vapur direğinde

Sakince yol almayı…

Kimi zaman da,

Farklı martılar arasına

Sızmayı…

Ama, ne derinliğine sarhoş olabildin

Ne de yüzeye çıkabildin..!

Şimdi biliyorum,

Bitkin ama

Cesur ve zeki bir martısın sen..!

Ve en güzel denizi bulacaksın

Belki de savrulurken..!

Yine de ıslık çalmak istersen

Günün birinde , dost biriyle ,

Bir kanat mesafesi kadar yakındır

Aykadını , gökte seninle…!!