Yorgun bir martısın sen şimdi
Çığlığını kimsenin duymadığı.
Süzülürken laciver sularda,
Çizdin kanatlarını bulutların
Ve pas geçtin tüm balıkçı limanlarını
Takılırım diye,
Köhnenmiş teknelerin ağlarına…
Yine de susturamadın
İçinde sana karşı duran sesleri…
Denedin kimi zaman
Bir vapur direğinde
Sakince yol almayı…
Kimi zaman da,
Farklı martılar arasına
Sızmayı…
Ama, ne derinliğine sarhoş olabildin
Ne de yüzeye çıkabildin..!
Şimdi biliyorum,
Bitkin ama
Cesur ve zeki bir martısın sen..!
Ve en güzel denizi bulacaksın
Belki de savrulurken..!
Yine de ıslık çalmak istersen
Günün birinde , dost biriyle ,
Bir kanat mesafesi kadar yakındır
Aykadını , gökte seninle…!!