Boşlukların dirsek temaslarıyla

Uyanıyorum

Kara çarşaflı

Karamsar günlere

Dün olduğu gibi,

On altı yalnızlık senesi olduğu gibi

Ayaklarıma gergerf dokutturan

Dudaklarıma

Ezberletilmiş şiirleri

Eskitilmiş birkaç argo gibi

Günü gününe okutturan

Dilime dolayan

On altı platonik intihar senesi olduğu gibi…

Yanıyorum

Sızlanıyorum

Hayıflanıyorum ama

Göğsüme  saplanan

Kızıl biber kokan acıdan

Sıyrılamıyorum

Her gün

Onlarca acı söndürülmüş ciğerlerimden ,

Ruhumun akiferlerinden

Sıcak çileler fışkırıyor

Bedenimin doruklarına

Boğuk boğuk konuşmaya çalışıyor

Ses tellerim

Boğazımda düğümlenen girdabın

Azgın karmaşasına

Karşı çıkamıyor

İsyanım

Kirpiklerim

Kaç yıldır hislerimi mahküm eden

Saydam duvarlara dökülüyor

Göz bebeklerim

Yerinden fırlayıp;

Karşıma geçip alay eden

Kumral bakışları

Boğazlayacak gibi

Bir güvercin gibi

Özgürlüğe çarpmak istiyor kanatlarını

Dudakalrım

Ağzında bütününden yeni kopmuş

Yaze zeytin dallarıyla

Sanki

Kulaklarım

Prangalarını kopartacak,

Hasret kaldığı aşk şarkılarına el çırpacak

Ayaklarını,

Köhnemiş parkelere vurup ritim tutacak

Raks edecek yüreğimden bağımsız

Organlarım bile

Organlarımın organları bile

O kadar özlem duyuyorlar ki

Aydınlığın kara sevdaların

Görmedikleri halde tükenmeyecek kadar özlem

Öğrendim

İsyan yetmiyormuş

Ciğerlerimden yükselen isyan

Şiir yetmiyormuş dudaklarımdan

Kulaklara doğru

Yanmak istemiyormuş

Kor olmak

Ben

On altı yalnızlık senesi

Kör toprağın kızıl sütünü içtim ,

Soluğumu aşk şarabıyla boğmam

Yetmiyormuş

Bir çift okyanus mavisi göz

Bir tutam güneş sarısı saç

Sevilmek için on altı sene aç

Kalmak gerekiyormuş

Öğrendim

Ve ben

Yine

Boşlukların dirsek temaslarıyla

Uyanıyorum

Kara çarşaflı

Karamsar günlere

On altı yalnızlık senesi olduğu gibi

Ayaklarıma gergerf dokutturan

Dudaklarıma

Ezberletilmiş şiirleri

Eskitilmiş birkaç argo gibi

Günü gününe okutturan

Dilime dolayan

On altı platonik intihar senesi olduğu gibi…

Yanıyorum

Yanıyorum

Yanıyorum…

Karşımda alaycı,kumral bakışlara kanıyorum

Kristalleşiyor derinlerden gelen isynaım

Zihnim başka yerde,yüreğim başka

Aptal bir şair edasıyla yine geldim aşka

İçimde kopan çıplıklar hafif bir senfoni gibi

Sokaktaki çocuğun mızıkası gibi

Bağıramıyorum

Kopuyor ağır ağır bamteli!

Bakın

Ufukta dizilmiş kor kızıllık

Bir yaban yoncası gibi açıyor dört yağrağını

Göğün kollarına

Bakın

Umut dediğim gaflet dolu söz

Mahvedecek beni

Yakın

On altı yalnızlık senesi olduğu gibi

Yanıyorum

Yanıyorum

Yanıyorum…

Karşımda alaycı,kumral bakışlara kanıyorum

KANIYORUM!